29 August - VIIT, VIM , Dhole Patil College of Engineering

1) VIIT - Emotional Locha 

   Subject - The reality in reality shows and the reality in the lives of the people who create reality shows.

   Story - Gautami - the protagonist of the play is the anchor of a new reality show called Emotional Locha. The show is about solving the problems occurring in people's day to day life - same like Emotional Atyachaar. The brutality and capitalistic & opportunistic nature of the reality show brings frustration in Gautami's life. She quits the show but her friend Bhavin asks her to do it for the last time. She agrees. Eventually she herself becomes the victim of the plan and so called last Extreme Emotional Locha episode. The past of the characters and their histories are revealed in between.

लेखन - गौतमीने देशपांडे ने चांगला प्रयत्न केला आहे पण विषयाची खोली गाठणे गरजेचे वाटते. प्रसंगांच्या सादरीकरणात विषयाची खोली आहे - अशी गल्लत झाल्याचा फील येत होता. 

दिग्दर्शन - संहितेस धरून ! 

अभिनय - ठीक. The depth of the characters is reflected in frontal nature of their representation on the stage. 

प्रकाशयोजना - उत्तम. 

पार्श्वसंगीत - नाटकासाठी कंपोज केलेले शो चे गाणे छान होते. बाकी पार्श्वसंगीत उत्तम. 

नेपथ्य - पूरक. 

इमोशनल लोचा नक्की काय झालाय आपल्या सगळ्यांच्या आयुष्यात - ह्या मूळ विषयाच्या खोलात नाटक शिरलेच नाही. नाटक सुरु झाल्यावर हे उघडपणे कळलेले असते कि हा इमोशनल लोचा ह्या पात्रांच्या वैयक्तिक आयुष्यात उलटणार आहे - त्यामुळे फक्त तो आता कसा उलटतोय एवढाच मुद्दा उरतो ! बर तो ज्या प्रकारे गौतमी वरच उलटतो - त्यात एवढा एक्स्ट्रीम लोचा तो काय होता हेच कळत नाहीये. कपल्स मधले मतभेद हा इतका बाऊ करण्यासारखा एक्स्ट्रीम लोचा खरच आहे का - याचा विचार व्हायला हवा. उलट त्यापेक्षा नाटकात सुरुवातीला दाखवलेले लोचे जास्त भीषण होते. हा इमोशनल लोचा स्वतःवरच उलटणार आहे - हा ट्विस्ट वाटत असेल तर त्याची चुणूक सुरुवातीच्या ५ मिनिटातच येते. मी बोल्ड अक्षरात लिहिलेल्या मुद्द्याचा खरच सखोल विचार करणे गरजेचे आहे. But the performance was good. 

Overall Rating -    6.5 - 7.0 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2) VIM - Soniya 

    Subject - The hype - blind following of something or someone in life.

    Script - Okay.

    Direction - Okay. The form used was free form.

    Acting - Average.

    Lights - Good.

    Set - Average.

    Overall Rating - 5.5 - 6.0

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3) Dhole Patil College of Engineering - Teen Chaki Abhal 

    This play was a perfect melodrama. People use the word  'melodrama' these days in a very wrong sense. This play was well directed - the characters were thoughtfully developed through their emotions - actions etc.  

    Story - It was a story of a rikshaw wala say - Anna. Anna is a very noble person and very humble, kind, honest character. He is a poor fellow. His son has a very callus attitude towards his wants - and he doesn't think about his family's economical conditions. Anna's daughter is a matured girl. Wife is a typical wife. One day Anna's son demands 500 Rs. Anna goes out to work extra to earn the money. When he returns in the morning - he hears a news about a rape case. His son thinks that Anna did this. Coincidentally the witness of the incident watches Anna's number plate because of which Anna gets caught. Somehow it gets proved that Anna hasn't done it. The bad luck of Anna continues with the people around him blaming Anna for the girls's rape case. Anna's daughter's arranged marriage gets broken. Eventually Anna hears from Bala's ( another rikshaw driver )  mouth that he is the real culprit. Bala is highly drunk that day - Anna forces him to come to police station but Bala meets with an accident and he dies. People blame Anna for Bala's death. Finally Anna commits suicide.

कथा वाचताना ती अतिरंजित वाटण्याची शक्यता आहे - पण यातले सर्व प्रसंग एकाच माणसाच्या आयुष्यात घडू शकतात ही शक्यता आपण नाकारू शकत नाही. किंबहुना मेलोड्रामा ह्या फॉर्म चे हेच वैशिष्ट्य आहे. 

लेखन - चांगले. 

दिग्दर्शन - ह्या नाटकाची खरी ताकद त्यातल्या दिग्दर्शनात आहे. सुरुवातीला वेगवेगळे रिक्षावाले समाजात आहेत - हे दाखवण्यासाठी प्रत्येक रिक्षा मध्ये लागणारी गाणी वेगळी वेगळी वापरणे - येथे विचार केल्याचे जाणवते. अण्णाचा समजुतदारपणा - त्याचे कनवाळू असणे - त्याचे उदार असणे - हे अख्ख्या नाटकभर वेगवेगळ्या माध्यमातून रंगवले आहे. मुलाने हट्टाला पेटून पैसे मागितल्यावर आण्णा जेंव्हा घराबाहेर पडतो - तेंव्हा त्याच्या एक्सिट च्या वेळेस त्याची मुलगी कळशीने पाणी घरात आणताना दाखवली आहे - एका अत्यंत छोट्या एन्ट्री मधून किती विचार केलाय याची प्रचीती येते. मुलीने घराच्या बाहेर एक कुंडी ठेवलेली असते - त्याचे प्रयोजन खूपच सुंदर वाटले - रिक्षावाल्याच्या घरात वाढलेल्या समजूतदार मुलीची सगळी स्वप्ने - तिच्या इच्छा आकांक्षा - त्या एका कुंडीतल्या छोट्या रोपाच्या तिथे असण्यातून परिणामकारकपणे उधृत होतात. भावाच्या एन्ट्री ला त्याने त्या कुंडीत चूळ भरणे - त्याच्या पात्राबद्दल क्षणार्धात प्रकाश टाकतात. एका सीन मध्ये रस्त्यावरच पिवळ्या काळ्या रंगाचा प्लाटफॉर्म - अगदी घराच्या आत पर्यंत घुसलेला असणे - यातही विचार केल्याचे जाणवते. बाळा भुजबळ - त्याचा साथीदार - तिथला दक्षिणात्य माणूस - आणि आणखीन एक सद्वर्तनी गरीब रिक्षावाला यांची पात्रेही व्यवस्थित रंगवली गेली होती. त्या दुसऱ्या गरीब रिक्षावाल्याचे एन्ट्री झाल्या झाल्या तिथला एक पेपर घेऊन वाचणे - ह्या एका कृतीतून त्याचे पात्र लख्खपणे उभे ठाकते. शेवटी अण्णाचा मुलगा त्याचा शर्ट घालून बाहेर पडणे - आणि रिक्षावरून हात फिरवणे - सुंदर. रिक्षाला छत नसतानाही केवळ - अण्णाच्या मुलाचे रिक्षाच्या टपावरून हात फिरवणे - ह्या एका कृतीतून - नाटकाच्या नावाला न्याय मिळवून दिला आहे. अनेक बारकावे आहे - जेवढे रिक्षात :-) सॉरी लक्षात ;-)  राहिले तेवढे लिहिले आहेत. आजची सर्वोत्तम एकांकिका म्हणायला हरकत नाही. 

अभिनय - अण्णाचा सुरुवातीचा अभिनय खूप सहज वाटत होता. नंतर नंतर मात्र तो काही प्रमाणात खटकतो. अण्णाच्या बायकोने चांगले काम केले आहे. अगदी सुरुवातीच्या पुणेरी खवचट म्हाताऱ्यानेही चांगले काम केले आहे. आण्णा नाटकाच्या मध्यातच जेंव्हा - आजूबाजूच्या परिस्थितीवर अत्यंत मार्मिक मोनोलोग वगैरे म्हणतो तेंव्हा मात्र - याची काहीही गरज नव्हती असे मनापासून वाटते. एकंदरीत अभिनय अजून जास्त चांगला होऊ शकला असता. 

प्रकाशयोजना - चांगली. 

नेपथ्य - उत्तम. रिक्षा stand वरची वर्तमानपत्रे - त्यावरची सूचना - घरातले अत्यंत कमी पण अत्यंत गरजेचे एवढेच असे नेपथ्य - सुंदर.  स्टेज च्या diagonal dimension चा केलेला वापर चांगला होता. 

संगीत - टिपिकल मेलोड्रामा ला साजेसे असेच.

Overall Rating - 7.0 - 7.25